Tja....

7 augustus 2014 - Salatiga, Indonesië

Soms kan je niet anders....je wil het eigenlijk niet,maar toch doe je het om een ander niet te kwetsen...het leugentje om bestwil....
Via internet hadden we een B&B voor 2 nachten geboekt met allerlei mooie beloftes.
Toen we er echter aankwamen,hadden we ineens allebei een niet zo'n prettig gevoel.
De vrouw des huizes was een half jaar geleden overleden en hij is een sombere,eenzame ,nerveuze man in een veel te groot,niet gezellig,weinig sfeervol huis op eigen grond met garage,stukje afgezet tuin voor zijn labrador en dat alles omheind door een groot hekwerk.
Om boven bij ons kleine slaapkamertje te komen met 2 oude kraakbedden en een ventilator met veel herrie en met maar 1 stopcontactje ,dat als je iets wil opladen het lichtsysteem uitvalt,moet je zijn veel te grote woonkamer met veel te grote meubels door,waar hij zit te somberen in zijn veel te grote witleren fauteuil.
Spraakzaam is Sjaak ook nog eens niet, waardoor je zelfs op je tenen gaat lopen en vanzelf gaat fluisteren.
De beloofde WiFi werkte ook nog es niet...
Om in het centrum te komen,waar onze missie lag,moest je eerst 10 minuten lopen om bij een grote weg te komen,om daar minibusje 2 te pakken,dat je heus wel kunt volstouwen met 12 man, als je de 2 die er nog aanhangen meetelt en die er ong. 10 minuten overdoet,terwijl je dus bekneld zit tussen warme lichamen.
Aangezien wij ongelooflijke hulp kregen bij onze zoektocht naar het huis van Pa Houtman van hotel Grand Wahid, besloten we toch maar om Sjaak te vertellen dat we doorreizen naar het noorden ipv eerlijk te vertellen dat we naar dat andere hotel gaan, waar we nog net de laatste kamer van de 103 konden krijgen....en wat voor 1....:
Een veel te grote luxe gezellige kamer met de 2 lekkerste bedden die we tot nu gehad hebben,sopjes,slippers,waterkoker, thee,koffie ,genoeg stopcontacten om alles maar op te laden wat je wilt in een heel groot gezellig hotel met zwembad, een reuze volière met allerlei tropische grote vogels,die de meest exotische klanken uitstoten en met alles wat je nog meer kunt wensen op 10 min.lopen van pa Houtmans geboortehuis en dat alles voor nog minder geld dan bij depressieve Sjaak....
En dan nog de persoonlijke aandacht niet te vergeten,want na werktijd van de behulpzame personeelsleden werden we nog uit eten genomen ook in het volgens hun beste restaurantje in de buurt uitkijkend op de rijstvelden en de bergen.....
Vanavond nog zo'n nachtje.....

Foto’s

4 Reacties

  1. Cora:
    7 augustus 2014
    Leuk dat je het huis gevonden hebt. Heb je er nog een Houtmanmerkteken achtergelaten?
  2. Jur:
    7 augustus 2014
    leuk die foto's
  3. Marijke:
    7 augustus 2014
    Groot gelijk dat je verkast bent!!! Die Sjaak kan er misschien niets aan doen maar op zo een chagrijn zit je niet te wachten. Ik had het ook gedaan hhrrr.
  4. Lammie en Bert:
    7 augustus 2014
    Geweldig, wat een leuk verhaal weer, we zien het allemaal/ helemaal voor ons, wat maken jullie veel mee!