Afscheid van Sulawesi

Zaterdag 
Gisteren was onze laatste snorkeldag  en wat voor 1.  
Het voorspelde slechte weer was voorbij, waardoor de zee spiegelglad was.
Het zonnetje scheen volop, het leek wel alsof je door helder glas de zee inkeek. 
De oogst was : 2 haaien ( een grote en een kleine), een zeeschildpad ( hier zijn ze een stuk kleiner dan op de Bunaken) en miljoenen vissen.
Onze gidssnorkelaar ging speervissen , beetje zielig natuurlijk, en had erg goed gericht, dus eten op de plank.
We gingen langer de zee in dan normaal en konden behalve kijken, filmen etc ook nog es de snoekduik oefenen in de hoop om nemo er van dichtbij op te zetten.
Onze gids en kapitein hadden meer geluk...ongelooflijk hoe lang zij hun adem in kunnen houden onder water..
De camera vond dat lange gesnorkel en filmen ook wel genoeg en liet dat weten door belletjes omhoog te sturen , raar te trillen en een gek geluid te maken....
Hij ligt nog steeds te drogen en wederom op hoop van zegen...want dit mag natuurlijk niet...
Dinsdag maar es terug naar de winkel....

En nu nog even de antwoorden op jullie vragen...
Monique , dat vieze rode emmertje stond in de douche van dat enge hotel..nou snap je waarom we er niet onder wilden.
Nee, hier in het strandhuisje is het luxer dan bij ons thuis...
Enne....Ja... Ik ben 60+, maar Lia mag nog 6 jaartjes wachten..

Jetty, de toraja's houden hun 2de begrafenis, als ze genoeg geld hebben, of als hun familie uit heinde en verre er is en ze genoeg tijdelijke alangs hebben gebouwd, zodat ze een week kunnen blijven (kan 5 of 7 of 9 dagen duren..), of als ze genoeg buffels en varkens hebben, of als hun rotsgraf af is, of hun menhir klaar is of als ze afstand kunnen doen van hun naaste..

Jacintha, nog 3 procent in Torajaland begraaft hun baby'tje in een boom. We hebben zelfs in de grootste boom een luikje gezien, waarachter een tweeling ligt begraven.
Wat heel bijzonder is, is dat er om elke babyboom 3 palmen staan die niet  door mensen aangeplant zijn. 
Bijzonder he?

En het antwoord op de reistijd in de bus...11uur...wel lang hoor en wij waren de enige toeristen.
Locals maken er gebruik van, vandaar dat iedereen ons een foto waard vindt...
Nu zijn we al die fotosessies meer dan zat...maakt niet uit waar we zijn, wat we doen,hoe we er uit zien... overal liggen ze op de loer om een kiekje te bemachtigen, jong, oud, jongens, meisjes....
Eerst zeiden we nog aardig 'thank you', nu sissen we bijna : NO!!!!