Beestjes enzo...

Bunaken dag 14 

Vandaag hebben we het maar eens over beestjes.
Wij gingen vroeg uit snorkelen bij ons eigen rif.
We liepen een stuk over het strand tussen de mangrove bossen naar een volgend stuk, want er stond een behoorlijke stroming ( 'yes...because  no mooon')
Het was behoorlijk aanpoten in de zee...we kwamen amper vooruit.
Wilde F. een mooi filmpje maken, dan leek het alsof de film terug gespoeld werd ipv vooruit.
Na 3 kwartier beenspieren - en kont training gingen we in ontspannen stand zonder zelfs maar iets te hoeven doen in een kwartiertje terug naar ons startpunt.
Daar aangekomen nog even in het water zitten, terwijl door laagtij de zee leegstroomt.
Maar als je dan om je heen kijkt is het opeens helemaal niet meer zo leuk in het water.
Opeens komen er allemaal vreemde levende ietsjes omhoog, die we nog nooit gezien hebben.
Tuurlijk kennen we de zeesterren en de zeesterretjes, maar opeens gaan ze wandelen richting onze benen. Opeens voel je wat prikken en schiet je de andere kant op.
Er zijn hele kleine doorzichtige schepseltjes die lijken op zeesterren, maar heel behaard zijn.
Met hun ..tja..het lijken wel tentaktakels, kruipen ze langzaam naar je toe en voor je het weet, weet je niet meer waar je moet gaan staan, want het krioelt van de vreemdste beestjes om je heen.
Er komen grote harige waterrupsen naar boven, die langzaam over het zand trekken.
De oranje puistige zeesterren liggen dan ook nog steeds om je heen.
Krabbetjes rukken op....
Tijd om heeeeeeel snel te vertrekken ...want op blote voeten is het opeens eng.
Hier heb je ook overal hagedisjes...buiten, binnen ...maakt niet uit hoor..ze maken hartstikke leuke geluidjes en ze doen je niks. Ook heb je hier die knalgroene hele grote sprinkhanen, ook heel mooi als ze vlakbij zitten..ze wankelen een beetje, lijkt alsof ze een beetje dronken zijn en heel langzaam hun evenwicht willen bewaren.
En dan zien we dit voor ons hutje:  hagedisje komt zoekend het gras door, rent de palmboom in, valt weer naar beneden, klimt er weer in en komt met de reuzesprinkhaan in bekje terug..er volgt een krakend gevecht, waarbij de hagedis wint en zich tegoed doet aan een heel klein stukje trofee... Deze sprinkhaan, nog een beetje herkenbaar aan zijn groen ( zijn gebroken pootjes als een soort kluwe om zijn gekrakte lijf)  was de volgende dag verdwenen...
Om 6:00 u begint het al met die rotknutjes hier. Als je niet uitkijkt zit je binnen mum van tijd onder  heel veel kleine beetjes die behoorlijk jeuken.
En vergeet de triggerfish niet hè?
En dan moet je in de zee soms ook nog hele piepkleine wit doorzichtige kwalletjes ontwijken, want dat is ook niet fijn.
En leuk dat we het hier vinden...

Morgen weg...dan maar naar het Tangkoko National Park.
En dan maar hopen dat we heel veel zwarte makaken en  spookdiertjes zien.