Hallo Java
3 augustus 2014 - Yogyakarta, Indonesië
Ahum....toch even wat anders dan we 5 weken gewend zijn....begon alweer met schreeuwende taxichauffeurtjes bij aankomst op het vliegveld van Yogyakarta, weer onderhandelen over ritprijs, hotel van buiten prachtig, maar verwachte kamer veel kleiner en nog es met uitzicht op een legio scooters pal naast ons raam...gelijk maar bijbetaald voor meer ruimte en vooral lucht...
De 4 bedjes bij het zwembad natuurlijk bezet,logisch, want 4 bedjes op 40 kamers....dus dan maar weg de boel verkennen...
De stad in...allemaal rickshaws met uitstekende benen,waarin slapende mannetjes liggen, die ons wel willen fietsen...weer onderhandelen en uiteindelijk als een Siamese tweelingkoningin in een fietskoetsje in het donker en zonder licht tussen het razende verkeer door naar de bekendste winkelstraat om een hapje te eten.
Daar kwamen we in een nog grotere chaos terecht, denk aan de drukte van de Koninginnemarkt in Amsterdam, maar dan met allerlei dezelfde prullaria( slippers, houten spul,broches) op kleedjes op straat in het donker, in de rook van gegrilde sate's en heel veel voor ons onbekend eten.Je struikelt bijna over de benen van de verkopertjes of van de op de grond met handen etende moslims en moslima's...en dat dan nog es over losliggende tegels, putten,geen tegels, putten in de weg en overal duwende mensen.....pffff.
Dan ipv een lekker kipsateetje iets bijna koud slappigs vlezigs aan een stokje, wat helemaal niet te herkennen was als kip of ander vlees met pindasaus....we hebben het papiertje weer dichtgemaakt en alles in een vuilnismand gemieterd.
Dan maar weer onderhandelen over de terugritprijs en bij een warung eten...
De 4 bedjes bij het zwembad natuurlijk bezet,logisch, want 4 bedjes op 40 kamers....dus dan maar weg de boel verkennen...
De stad in...allemaal rickshaws met uitstekende benen,waarin slapende mannetjes liggen, die ons wel willen fietsen...weer onderhandelen en uiteindelijk als een Siamese tweelingkoningin in een fietskoetsje in het donker en zonder licht tussen het razende verkeer door naar de bekendste winkelstraat om een hapje te eten.
Daar kwamen we in een nog grotere chaos terecht, denk aan de drukte van de Koninginnemarkt in Amsterdam, maar dan met allerlei dezelfde prullaria( slippers, houten spul,broches) op kleedjes op straat in het donker, in de rook van gegrilde sate's en heel veel voor ons onbekend eten.Je struikelt bijna over de benen van de verkopertjes of van de op de grond met handen etende moslims en moslima's...en dat dan nog es over losliggende tegels, putten,geen tegels, putten in de weg en overal duwende mensen.....pffff.
Dan ipv een lekker kipsateetje iets bijna koud slappigs vlezigs aan een stokje, wat helemaal niet te herkennen was als kip of ander vlees met pindasaus....we hebben het papiertje weer dichtgemaakt en alles in een vuilnismand gemieterd.
Dan maar weer onderhandelen over de terugritprijs en bij een warung eten...
maar alweer 5 weken... wat gaat dat hard..
ga maar gauw de natuur in.
En de 8 weken zijn nog niet om,hoewel het wel hard gaat!