Met de bus naar Toraja

Woensdag 7 september
Zo, vandaag nog een keer een reisdag en best wel een pittige.
Onze reis gaat vandaag met de bus naar Tana Toraja.
Men verschilt nogal van mening hoelang de reis duurt.....wij  houden het toch maar op 12 uur, dan kan het misschien meevallen.
Wij hopen dat we voor een luxe bus hebben gekozen, want als je ziet wat hier rijdt...
Ja, voor hun standaard is het luxe...voor onze begrippen is het ..te doen...
We hebben onze plaatsen vooraan, dus prima zicht.
Soms niet zo fijn, als je weet hoe ze rijden.
We hebben het hier al eerder over gehad...ik ben er op teruggekomen: de enige regel is : je mag elkaar niet raken.
De weg is in het begin goed, maar naarmate de uren verstrijken verslechtert de weg.
Asfalteren helpt niet zo, want alles rijdt gelijk over het nog hete verse asfalt...
Verder zitten er grote gaten in de weg en stuiteren we over de onverharde wegen.
4 x maken we op de reis een toiletstop ... 2 zijn het vermelden waard..de ene had, zeg maar, 3  hokjes met golfplaten deuren die niet sloten met zwarte muren.En als je beter keek bleken die muren en het plasgat en de grond vol te zitten met duizenden mugjes...
Bij een ander moesten we door een donker vaag lang gangetje .Toen we naar binnen gingen hoorden we al schoolkinderen roepen vanuit de verte en binnen no time werden we in dat donkere gangetje omringd door nieuwsgierige enthousiaste kindjes met hoofddoek die voor het wc hokje stonden om samen met ons zomaar te staan en naar ons te kijken.
Want... we zijn wel heel interessant hier in Sulawesi.
We weten nu precies hoe we leuk op de foto kunnen staan, want iedereen wil wel een kiekje met ons  en dan zeggen we ook nog 'thank you', want dat hoort blijkbaar zo.
Als we op Facebook zouden zitten, hadden we vrienden erbij, want dat wordt zelfs gevraagd.
Maar we hebben niet alleen vrienden gemaakt hoor, want vandaag nog hebben we een klein kindje de schrik van haar leven bezorgd.
Ze liep gezellig achter haar moeder aan, totdat ze ons opeens in de gaten kreeg.
Ze maakte een sprongetje opzij, haar ogen werden in een x heel groot en heel snel en angstig bleef ze achterom kijken net zolang tot ze ons niet meer zag.
Enne... Oh ja...L. kreeg nog wat gratis warme lekkere koekjes mee, omdat ze maar 4 koekjes wilde ipv misschien wel 4 zakken( wat iedereen kocht ) of 4 kilo of 4....want Engels spreken ze hier niet echt..